Yıllardır Mersin sokaklarında yaşayan Mehmet Koçak Elçi, hayatını sahipsiz köpeklerle paylaşıyor. Kent esnafından da büyük destek gören Elçi, “Evsiz değilim, özgürüm” dedi. Sokak koşullarına rağmen köpeklerini asla yalnız bırakmayan Elçi, esnafın “Sokağın vicdanı” diye nitelendirdiği bir isim; en büyük hayali ise sahipsiz hayvanlar için bir ‘Hayvan Köyü’ kurmak.
ABDULLAH ÖZTÜRKMEN
Mersin’in kalabalık caddeleri, çoğu insanın farkında bile olmadığı sessiz bir iyilik hikâyesine ev sahipliği yapıyor. Bu hikâyenin kahramanı ise Mehmet Koçak Elçi… Halk arasında “Mersin’in Robin Hood’u” olarak bilinen Elçi, yıllardır sokaklarda yaşamını sürdürüyor; ancak yalnız değil. Yanında, kendisi gibi hayat mücadelesi veren ama sevgisi koşulsuz olan dostları var: Sokak köpekleri.
SOKAKLARDA BİR YAŞAM, KÖPEKLERLE KURULAN BİR AİLE
Mehmet Koçak Elçi’nin bir evi, sabit bir adresi yok. Ancak onun “yuva” tanımı, beton duvarlarla değil, sadakatle örülü. Yıllardır sokaklarda yaşayan Elçi, hayatını birlikte yürüdüğü sokak köpeklerine adamış durumda. Her birine isim vermiş, her biriyle ayrı bağ kurmuş. Onları yağmurdan, açlıktan, tehlikeden koruyor; kimi zaman kendi payına düşeni bile onlarla paylaşıyor. Elçi, köpeklerine olan bağlılığını şu sözlerle anlatıyor:“Onlar olmadan yaşayamam. Sabah uyandığımda beni sevgiyle karşılayan bir dost olması her şeye bedel. Bu hayvanların sevgisi tertemiz. Ben insanlardan çok onlarla huzur buldum.”
GÜNÜNÜ DOSTLARI İÇİN PLANLIYOR
Sokak şartlarında yaşamak zor; ancak Elçi için bu zorluklar sevgiyle göğüslenebilecek sınavlar… Her sabah erken saatlerde dostlarını gezdiriyor, ardından mama ve temiz su bulmak için mahalle mahalle dolaşıyor. Öğle saatlerinde bir gölgede dinleniyor, akşam olunca da bazen bir park köşesinde, bazen bir apartman boşluğunda geceyi geçiriyor.
Bu yaşamın merkezinde, “sorumluluk” kadar “sadakat” de var.
“ONUN YÜREĞİ SARAY GİBİ”
Mersin’de özellikle Pozcu bölgesinin esnafı, Mehmet Koçak Elçi’yi yakından tanıyor ve ona büyük saygı duyuyor. Birçok esnaf, düzenli olarak mama ve yemek desteği sağlıyor. Bazı kafeler kapılarının önüne su kapları koyuyor, marketler özel olarak mama alıp Elçi’ye teslim ediyor. Bir kebapçı esnafı, Elçi hakkında şu sözleri dile getiriyor: “Mehmet abi sokakların adamı ama yüreği saray gibi. Kendi yemese köpeğine yedirir. Biz de onu yalnız bırakmayız. Onun gibi birinin hâlâ bu şehirde yaşaması, bize insanlık dersi veriyor.” Kış aylarında mont, battaniye ve yağmurluk desteği de yapılıyor. Esnaf, onu artık “sokakta yaşayan biri” olarak değil; “sokağın vicdanı” olarak görüyor.
“EVSİZ DEĞİL, ÖZGÜRÜM”
Toplumun çoğu, sokakta yaşayanları “evsiz” olarak tanımlar; ancak Elçi bu tanımı kabul etmiyor. Kendi yaşamını şöyle anlatıyor: “Sokakta olmak her zaman yoksulluk değil. Ben bu hayatı seçtim. Onurumla, dostlarımla yaşıyorum. Kimseye yük değilim. İnsanların artığını değil, insanlığın gerçek değerini taşıyorum.” Onun için özgürlük, dört duvar değil; sadakatle kurulmuş bir hayat…
EN BÜYÜK HAYAL: SOKAK HAYVANLARINA ÖZEL BİR “HAYVAN KÖYÜ”
Elçi’nin geleceğe dair en büyük hayali, sokakta yaşayan hayvanlar için küçük bir araziye sahip olmak. Gönüllülerden gelecek destekle kurulabilecek bir “hayvan köyü”… “Sıcak bir yer, temiz bir mama kabı, biraz huzur… Hepsi bu. İnsan da, hayvan da bunu hak ediyor.” sözleri, onun hayvanlara olan inancını özetliyor. Son yıllarda Mehmet Koçak Elçi’ye yönelik sosyal medya desteği artmış durumda. Özellikle genç hayvanseverler, mama ve kıyafet desteği sağlıyor; veteriner ihtiyaçlarında yardımcı oluyor. Mersin’de pek çok kişi, Elçi’nin hem insan hakları hem hayvan hakları konusundaki sessiz mücadelesine büyük saygı duyuyor. Elçi’nin köpeklerine bağlılığı kelimelere sığacak türden değil: Elçi: “Ben sokakta kalırım ama onları terk etmem. Köpeklerime ihanet etmem. Onlar bana muhtaç değil; asıl ben onlarsız ne yaparım, bilmiyorum.”
|
Yorumlar (0)
