Tarsus zirvede, kırsal ilçelerde göç sürüyor

Tarih: 25 Aralık 2025 Perşembe 16:50

ABDULLAH ÖZTÜRKMEN

Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) verileri, Mersin’de ilçeler bazında dikkat çekici bir nüfus hareketliliğini gözler önüne serdi. İl genelinde nüfus artışı sürerken, ilçeler arasındaki demografik farkların giderek belirginleştiği görüldü. Kıyı ilçeleri hızlı bir artış ivmesi yakalarken, iç kesimlerde nüfusun durağanlaştığı, bazı ilçelerde ise gerilediği dikkat çekti. TÜİK tarafından açıklanan son veriler, Mersin’in demografik yapısının homojen bir dağılım göstermediğini ortaya koydu. İl genelindeki artışa rağmen, ilçeler arasında yaşam tercihleri, konut piyasası, istihdam olanakları ve iç göç dinamikleri doğrultusunda farklı eğilimler oluştu. Uzmanlara göre bu tablo, Mersin’in gelecekteki şehirleşme ve planlama politikaları açısından önemli mesajlar barındırıyor.

KIYI İLÇELERİ CAZİBE MERKEZİ OLMAYI SÜRDÜRÜYOR

TÜİK verilerine göre Erdemli, Silifke ve Anamur gibi kıyı ilçeleri, Mersin’de nüfus artışının en belirgin olduğu bölgeler arasında yer aldı. Özellikle son yıllarda yazlık konutların kalıcı ikamete dönüşmesi, bu ilçelerdeki nüfus artışını destekleyen temel faktörlerden biri olarak öne çıkıyor. Pandemi sonrası değişen yaşam alışkanlıkları, uzaktan çalışma imkanlarının artması ve denize yakın yaşam tercihi, kıyı ilçelerine olan ilgiyi artırdı. Kıyı hattındaki bu artış, yalnızca yerli nüfusla sınırlı kalmazken, farklı illerden Mersin’e yönelen göç hareketlerinin de büyük ölçüde bu bölgelerde yoğunlaştığı görülüyor. Uzmanlar, önümüzdeki yıllarda kıyı ilçelerindeki nüfus artışının devam edebileceğine dikkat çekiyor. TÜİK verilerine göre Mersin’in toplam nüfusu 2024 yılı sonunda 1 milyon 954 bin 279 kişiye ulaştı. İl genelindeki bu artış, Mersin’in göç alan büyükşehirler arasındaki yerini koruduğunu gösterirken, nüfusun ilçelere göre dağılımındaki farklılıklar dikkat çekti.

TARSUS ZİRVEDE, MERKEZ İLÇELER YOĞUN

Verilere göre Mersin’in en kalabalık ilçesi 356 bin 937 kişiyle Tarsus oldu. Tarihi, sanayi ve tarım potansiyeliyle öne çıkan Tarsus, il genelinde nüfusun en fazla yoğunlaştığı ilçe konumunu sürdürdü. Tarsus’u sırasıyla; Toroslar: 323 bin 271 kişi, Yenişehir: 279 bin 402 kişi, Akdeniz: 256 bin 292 kişi, Mezitli: 225 bin 824 kişi izledi. Bu beş ilçe, Mersin nüfusunun önemli bir bölümünü bünyesinde barındırıyor. Merkez ilçelerdeki yüksek nüfus, kentin hızlı kentleşme sürecini ve artan konut ihtiyacını da açıkça ortaya koyuyor.

KIYI VE MERKEZ CAZİBE MERKEZİ

Uzmanlara göre Yenişehir ve Mezitli gibi ilçelerdeki yüksek nüfus, yaşam kalitesi, eğitim olanakları, sağlık hizmetleri ve konut projeleriyle doğrudan ilişkili. Akdeniz ve Toroslar’da ise hem yerleşik nüfus hem de iç göçün etkisiyle yoğunluk dikkat çekiyor. Kıyıya yakın ilçelerdeki bu tablo, önümüzdeki yıllarda da nüfus artışının bu bölgelerde sürebileceğine işaret ediyor.

EN AZ NÜFUS İÇ VE DAĞLIK İLÇELERDE

TÜİK verileri, Mersin’in iç ve kırsal ilçelerinde nüfusun oldukça düşük seviyelerde kaldığını da ortaya koydu. Buna göre; Çamlıyayla: 8 bin 435 kişi, Aydıncık: 11 bin 500 kişi, Bozyazı: 26 bin 995 kişi, Gülnar: 40 bin 188 kişi, Mut: 63 bin 218 kişi… Mersin’in nüfusu en az olan ilçeleri arasında yer aldı. Bu ilçelerdeki düşük nüfus, kırsaldan merkeze ve kıyı ilçelerine yönelen göçün devam ettiğini gösteriyor.

GENÇ NÜFUS GÖÇ EDİYOR

İç kesimlerdeki ilçelerde özellikle genç nüfusun eğitim, istihdam ve sosyal olanaklar nedeniyle merkez ve kıyı ilçelerine yöneldiği ifade ediliyor. Bu durum, kırsal ilçelerde nüfusun yaşlanmasına ve ekonomik hareketliliğin azalmasına neden oluyor. Demografik verileri değerlendiren uzmanlar, ilçeler arasındaki nüfus farkının giderek açılmasının altyapı, ulaşım, konut ve sosyal hizmetler açısından yeni planlamaları zorunlu kıldığını vurguluyor. Merkez ve kıyı ilçelerde artan nüfusun doğru yönetilmemesi halinde, trafik, çevre ve plansız yapılaşma sorunlarının artabileceği uyarısı yapılıyor. TÜİK’in ortaya koyduğu bu tablo, Mersin’de “nüfus artıyor ama dengeli dağılmıyor” gerçeğini net biçimde ortaya koyarken; sürdürülebilir kentleşme, kırsal kalkınma ve dengeli göç politikalarının önemini bir kez daha gündeme taşıyor.