Uzunca bir süre teoloji dersleri aldım.Fakat buna rağmen dini konularda pek yazmayı uygun görmesem de zaman zaman yazma gereği duyuyorum.Yanıldığım detayları affınıza sığınarak kaleme almaya çalıştım.Cennet ve cehennem kavramları sık sık dile getirilir halk arasında. Bu bağlamda, Allah’ın emirlerine uyanların cennete gideceği, günahkârların ise cehennem ile cezalandırılacağına yer verilir. Cennetin sözlük anlamı bitki ve ağaçlarla örtülü yer demektir. Ancak cennet, nimetlerle donatılmış ve Rabbe iman edenlerin sonsuza kadar kalacağı mekanı olarak ta bilinir. Cennet, farklı isimlerle dile getirilmiştir. Cennet güzellikleri ve nimetlerinin insan aklının alamayacağı kadar büyük olduğu bildirilmiştir. Cennet, genişliği gökler kadar olan bir yerdir. Arapça kelimeden dilimize geçmiştir. Cennet sözcüğü.
Ölümden sonra yeniden dönecekleri ümit edilen cennet inancıyla ilgili ilk yazılı kaynak, milâttan önce Sümer literatürüdür. Çivi yazılı bu kaynaklarda cennet, Dilmun denilen ve güneşin doğduğu yere doğru uzandığına inanılan bir adadır ki “mutlu insanlar ülkesi, ölümsüzler ülkesi, hayat ülkesi” diye de nitelendirilmiştir.
Bol suların beslediği, çayır çimen ve meyve yüklü ağaçlarla kaplı Dilmun’da hastalık ve ölüm yoktur. Eski Mısırlılarda, harikulade bir mutluluk adası olan yerdeki cennetin bir eşinin de gökte, saman yolunun ikiye bölündüğü bir yerde bulunduğuna inanılırdı.
Ölülerin dirileceğine, muhakeme sonunda kötülerin Çinvat Köprüsü’nden geçerken erimiş madenlerin arasına düşeceğine inanan eski İranlılarda, iyiler için Seyhun ve Ceyhun ırmaklarının kaynaklarının bulunduğu doğuda bir yerden söz edilir.Sadece Tanrıların ölümsüzlüğüne inanılan eski Yunan’da dünyevî bir cennet fikrinin gelişmesi şairler ve yazarlar vasıtasıyla olmuştur. Romalılarda başka kültürlerden gelme dünyevî bir cennet anlayışı hâkimdi. Kelt mitolojisinde cenneti temsilen hem bir adacıklar takımı, hem de Sumerler’de olduğu gibi uzaktaki bir cennet veya “hayat ülkesi” telakkisi vardır. Buna benzer dünyevî bir cennet tasavvuru İskandinav literatüründe de göze çarpar. Rab Korkusu Bilginin Temelidir. Oysa Ahmaklar Bilgiyi Ve Terbiyeyi Küçümser.
